Asebe: zeer gastvrij

Na tien dagen in-country –training in Addis Ababa ben ik zondag afgereisd naar Asebe Teferi op ongeveer 350 km afstand, deze keer geen eindeloze off-the-road maar asfalt. Dereje, de VSO driver is een vriendelijke rustige baas die toch ff onderweg moest stoppen.... om familie van zijn vrouw in te laden.Zo gaat dat... De Jeep, een pickup, volgeladen met meubels en een heus buffet, stoelen en andere snuisterijen voor de aankleding , gemak en verblijf, standaard voor een VSO-= volunteer.
Het is mijn vierde keer na Jimma University(zuid-west), Bahir Dar University(noord aan Lake Tana) en Mizan Tepi (richting zuid Sudan) om als VSO vrijwilliger te werken nu eens niet op een giga universiteit maar op een basale Pabo die in 2010 is gestart.
Meteen na aankomst neemt de Dean (hoofd van de college of teacher education) mij mee om de belangrijke plekken in de plaats aan te wijzen, inclusief het terrein waarop de opleiding basisonderwijs is gelegen. Zo op het oog is het
daar brandend heet, maar in de gebouwen is het opvallend koel. We zitten danook op ruim 1800m op de vulkanische rift. Mijn huis ziet er in pricipe goed uit: veel licht, zware muren, alleen.... het toilet en douche... daar moet veel aan gebeuren. Morgen ga ik een plastic pipelijn aanleggen compleet met slangenklemmen en tie-ribs... vanavond is mij de loodgieter beloofd... morgen kan ik met Sisaye, mijn guard uit Bahir Dar en Mizan Tepi, de afwas buiten doen en zelfs in de schaduw. Na een paar dagen ziet het huis, de basis voor je verblijf, er al veel beter uit compleet met foto’s uit Leuvenheim aan de muren en de plastic oranje bloemen van Sisaye.

In de ruimte waar ik nu zit te mailen komen de collega’s nu binnen voor een korte thee pauze tijdens hun inservice training. Er wordt cake gegeten en daarna heeft iedereen, je raadt het nooit : ....een korte vakantie ( crocus vakantie?) De studenten komen maandag over een week, iedereen gaat even naar huis... (in de wijde regio)